نشریه زنان روستایی و عشایری توسعه پایدار برای زنان روستایی و سازگاری با تغییرات اقلیمی
این روزها عکس و خبر تابلوهایی با عنوان خرید سیب ضایعاتی، در کنار برخی از جاده های کشور بویژه در آذربایجان غربی دیده می شود.
کوهی از سیب هایی که با قیمت ناچیز از باغداران خریده شده و به مصارف صنعتی می رسد. اما جور دیگر که در مفهوم عنوان سیب ضایعاتی تامل کنیم، می بینیم که در رثای آب از دست رفته برای تهیه این زباله ها باید خون گریست.
در استان آذربایجان غربی که همه نگران کاهش آب دریاچه ارومیه هستند، هزاران تن سیب، یعنی میلیونها متر مکعب آب با قیمت بسیار ناچیز کیلویی ۳۰۰۰ تا ۱۰۰۰ تومان در حال تبدیل شدن به کنستانتره و زباله اند!!!
همه مسئولین برای این سیب‌ها دلشان بدرد آمده و در مورد ایجاد بستر خرید اظهار نظر می کنند، اما دریغا و درد که حتی یک نفر در مورد آب گرانبهایی که خرج تهیه این سیب‌ها شده کلمه ای نمی‌گوید.
در کشوری که همین سال آبی اخیر از بیم کم آبی چه مصائبی را تحمل کرد، میلیونها متر مکعب آب جلو چشم متولیان آب کشور تبدیل به زباله می‌شود، آیا سیب ضایعاتی یک محصول استراتژیک است که به خاطرش این همه آب هدر رود؟ نمی شود دخل و خرج آب را سنجید؟
