✅ در روزهایی ایران در دوره خشکسالی به سر میبردو تنش آبی چهره مخوف خود را عیان نکرده بود( و همچنان در نقاطی درگیر است) ، مدیریت کلان و سیاستگذار بجای روی آوردن به تکنیکهایی بهینه سازی ذخیره و مصرف آب، از خودکفایی گفتند و مجوز غارت آبهای زیرزمینی را صادر کردند، بهره برداران از کشاورزان آموزش ندیده گرفته تا دلالان سوداگر بصورت مجاز و غیرمجاز پشت این شعار در ظرف مدت کوتاهی آبهای زیرزمینی را برای کشت هندوانه، گوجه فرنگی، پیاز و ساختن ویلا و باغ شهری غارت نمودند.
✅ آنگاه که کفگیر آب به ته دیگ خورد و بسیاری از دشتهای ایران بی آب و کم آب شد، مسئولان (کارفرمایان دوره ای) بر اساس سلیقه شان سیاست گذاری مقطعی و بدون برنامه در پیش گرفته و با بحرانی شدن اوضاع، خشکسالی را جلو انداخته و به عنوان متهم ردیف اول مطرح کردند تا ناکارآمدی، فساد و جهالت بدخیم کارفرمایان بدسلیقه را پشت آن پنهان سازند. حال آنکه به زعم همه کارشناسان کاربلد، خشکسالی متهم ردیف اول نبود.
📌پرسشی که در حوزه اجتماعی آب باید مطرح شود این است که دلیل این رویه ها چیست؟
✅مدیریت فاجعه یک دانش تخصصی است که ازقبل ازفاجعه شروع میشود. برنامه ریزی و سیاست گذاری پایدار برای ساخت وساز مسئولانه اصلی ترین محور مدیریت فاجعه است. بدیهی است که مسئولانه ساختن زیرساختها بیش از به آب زدن مسئولان در فاجعه اهمیت دارد.
✅تخریب وفرونشست این همه جاده وپل بویژه درمناطق روستایی و ویرانی روستاها فقط پیامد سیلاب نیست. همانگونه که خشکسالی متهم ردیف اول در گرفتار شدن در تنش آبی نبود، سیلاب هم مقصر این حجم و وسعت ویرانی نیست.
🌿در این باره باید مسئولانه اندیشه ورزید
کانال نشریه زنان روستایی و عشایری :مهتا بذرافکن