نشریه زنان روستایی و عشایری توسعه پایدار برای زنان روستایی و سازگاری با تغییرات اقلیمی
۲۴ شهریور ۱۴۰۰ طرحی با عنوان «پشتیبانی و رفع موانع تولید کشاورزی» در مجلس شورای اسلامی تصویب که در سه بند آن، زمین خواری و تعرض به عرصه های منابع طبیعی تشویق شده است!!
🔸 در تبصره ۱ ماده یک،منابع طبیعی به عنوان کالای کشاورزی تعریف شده است! همین یک مصوبه بار دیگر اثبات میکند که باید با تشکیل وزارت منابع طبیعی و محیط زیست، طبیعت سرزمینمان را از چنگال بی رحم بخش کشاورزی نجات دهیم.
🔸 در تبصره ۴ ماده ۱۲، با صراحت از زمین خواران حمایت شده به نحوی که قانونگذار تصویب کرد زراعت در اراضی ملی تحت تصرف زمین خواران تا زمانی که تکلیف این اراضی در کمیسیون رفع تداخل مشخص شود، بلامانع است!
🔸 در تبصره ذیل ماده ۱۴ این مصوبه نیز، به انتقال دائمی سند عرصه های منابع ملی که برای طرح های تولیدی و کشاورزی واگذار شده اشاره گردید که در صورت تایید نهائی شورای نگهبان، هجوم رانتخواران برای واگذاری گسترده اراضی ملی را در پی خواهد داشت!
🔺 این مصوبه برای شورای نگهبان ارسال شده تا تایید نهائی شود؛ آیا رئیس سازمان جنگلها نباید از طریق شورای نگهبان پیگیری کند تا مانع از تایید این مصوبه ی خطرناک شود؟؟!
درحال حاضر ، ۵۵ درصد از جمعیت جهان در مناطق شهری زندگی می کنند و شهرها تقریباً ۸۰ درصد از کل انرژی تولید شده و همچنین ۷۰ درصد از منابع غذایی را مصرف می کنند و با این وصف واضح است که چرا برآوردن نیازهای تغذیه ای این جمعیت در حال رشد شهری بیش از پیش چالش برانگیز است.
با وجود این جمعیت و برای حفظ و تقویت امنیت غذایی و افزایش تاب آوری در شهرها؛ روی آوردن به روش‌های مبتکرانه و استفاده از فناوری های پایدار در کشاورزی و صنایع وابسته در جهت بهبود زنجیره های غذایی یک ضرورت است.
حکمرانی غذا مواردی چون اطمینان از سلامت، کیفیت وایمنی غذا، کاهش ضایعات غذا، کاهش اتلاف انرژی، کاهش مصرف آب، پشتیبانی از زنجیره ارزش و تامین کشاورزی و تشویق برای سرمایه گذاری در این بخش با رویکرد پایدار و درجهت کاهش آسیب به محیط زیست و منابع آب در بر می‌گیرد.
اما هم اکنون در کشور ما، حکمرانی غذا بدست سیاسیون افتاده و سیاست زدگی در حوزه آب و کشاورزی موجب شده که به جای نقش آفرینی متخصصان در این میدان، سیاست مداران با دانش کم و آسیب زا سکان بدست گرفته و روز به روز بر دامنه چالش های منابع آب، منابع طبیعی و کشاورزی بیافزایند.
سیاست هایی که تحت عنوان مانع زدایی و خودکفایی با فشار بیشتر بر منابع طبیعی و منابع آب درپیش گرفته شده، نه تنها کمکی به تولید غذا و حفظ امنیت غذایی نمی کند، بلکه با آزاد گذاشتن دست سودجویان در تصرف اندک منابع طبیعی و منابع آب باقی مانده؛ «زیرساختهای زندگی بخش» این سرزمین را نیز تضعیف کرده و به بهانه اشتغالزایی و کشاورزی سرانجام همچون جنگلها و منابع آب زیرزمینی نابود خواهند کرد.
متاسفانه سیاست مداران با نگرش کوتاه مدت؛ بجای تمرکز بر بالا بردن کیفیت و استفاده پایدار و صحیح از ظرفیت موجود و متناسب سازی مصرف آب و خاک با نیازهای کشور، روز به روز بر دامنه و وسعت کشاورزی فاجعه بار کنونی می افزایند، گویی هنوز افسانه نامحدود بودن منابع طبیعی و منابع آب زیربنای سیاست گذاری ها در بخش آب و کشاورزی است!!!/
